Proje, 3. İstanbul Tasarım Bienali Paralel Etkinlikleri kapsamında gerçekleştirilmektedir
İtalyan mimarların öyküsü:
Moira Valeri – Yeditepe Üniversitesi Öğretim Üyesi – küratörlüğünde konferans serisi
-SONUNDA MÜZEYDİ
Pippo CIORRA, MAXXI Mimarlik Kıdemli Küratörü
Bu sunum son yıllarda italyan müzeleri ve sergilem kuurmlarının rolünü sorgulamak için çok iyi bir fırsat. Başlangıç noktası olarak veya en azında başlangıç referansı olarak 1980 Strada Novissima di Portoghesi ile başlanabilir, söylemek gerekirse, bugüne ulaşmak için son sergi olayı son derece yıkıcı. Amaç MAXXI ile tamamen kapatacak şekilde kişisel bir deneyimin öyküsü ve yeni bir tarihin tekrara okunması olabilir.
Pippo Ciorra,mimar, eleştirmen, hoca, 1996-2012 yılları arasında “Casabella” dergisi yayın komitesi üyesi dergi ve gazetelerle işbirliği yapar, ve pekç çok yayın ve makalenin yazarıdır. En dikkati çekenler arasında Senza architettura, le ragioni di una crisi (Laterza, 2011) gelmektedir. Şehir ve çağdaş italyan mimarisi, Ludovico Quaroni, Peter Eisenman üzerine monografik çalışmaları vardır. Villard d’Honnecourt Uluslararası Doktora direktörüdürve Ascoli Piceno SAAD’da dersler vermektedir. İtalya’da ve yurdışında sergiler düzenlemiş ve küratörlük yapmıştır. 2009’dan bu yana MAXXI Mimarlık Kıdemli küratörüdür.
–YARATICI EMPATİ
Mario CUCINELLA, Mario Cucinella Architects Kurucusu
Sürdürülebilirlikten bahsederken gerçeklik ve hırs arasında görülebilir bir ayrışma söz konusudur. Sürdürülebilirlik, vatandaşlarla sadece finansal alanda değil ilişkilerde ve ağlarda inşa edilebilmelidir. Sürdürülebilir binaları düşünmek iklim ve mekanla derin bir ilişkiyi başlatmak anlamına gelir. Sadece teknolojik değil genetik mühendislik ve mimari arasındaki ilişkilerde binarları yeniden düşündüğümüzü hayal edelim. Şekilde, konuda ve sadece arabalarda değil.
Dairesel yeni bir ekonominin parçası olacak, bir işlev ve görünebilir bir işi üstlenecekolan maddeler
şekil ve malzemeleri daha da fazla çalıştırabilmek için görünebilir düşük teknolojili binaları hayal etmeliyiz. Büyük bir empati derecesine sahip bina, yaratıcı bir empati.
Mario Cucinella ,Mario Cucinella Architects – MCA’nın kurucusudur. 20 seneyi aşan meslek hayatından sonra, MCA mimari projelendirmede özellikle sürdürülebilirlik ve binaların çevresel etkisi konularına dikkat çekerek büyük bir tecrübe kazandı. Çok sayıda üniversitede didaktik açıdan aktif rol alarak, İtalya’da ve yurt dışında düzenli olarak konferanslar vermektedir.
2012 senesinde gelişmekte olan ülkelerde kaynaklara erişim ve yaşam koşullarını iyileştirmek için yenilenebilir enerji ve sürdürülebilir mimarinin entegre edilmesi amacını taşıyan, no-profit bir organizasyon olan Building Green Future’ı kurar. 2015 senesinde Bolonya’da sürdürülebilirlik alanında mesleki yeni figürlerin formasyonunu amaçlayan S.O.S. – School of Sustainability’i kurar.
–1992-2016 yılları arasında italyan mimarisinin yayıncılık tarihi
Manuel ORAZI, Quolibet Yayınevi
1993-1994 arası yıldönümlerinden uzak olarak, italyan mimarisi için kuvvetli bir epistemolojik kırılma yılı oldu. Bir yandan Manfredo Tafuri’nın erken ölümü o geleneksel disiplin yapıyı kırdı, diğer yandan ise yayınsal stiller üzerine de derin yankılarla hiç yayınlanmamış yada unutulmuş şöhretli isimleri Rem Koolhaas’ın S,M,L,XL sahnesine tekrar gündeme getirdi. Bu nedenle son 25 yılın italyan yayın üretim tarihini izlemek yapıcı sonuçların ötesinde,bu iklimin yaratmış olduğu değişikliği değerlendirmek için yararlı olabilir.
Manuel Orazi (Macerata 1974) Venedik IUAV Üniversitesinde Şehir Mimarisi Tarihi teziyle doktorasını verdi ve halen Bolonya ve Ferrar Üniversitelerinde sözleşmeli hoca olarak ders vermektedir. Quodlibet yayınevi için çalışmaktadır ve burada mimari yayınlardan sorumludur. Rem Koolhaas idaresinde 14. Venedik Mimarlık Bienalinde ve ayrıca 2014 senesinde Youssef Tohme idaresinde Bordeaux Agorà Bienalinde işbirliği yapmıştır. Son zamanlarda Yona Friedman. The Dilution of Architecture (Zurich, Park Books 2015) adlı eseri yayınlamıştır.
Simultane tercüme
Artık rezervasyon yapılamaz